Deze ringen heb ik afgelopen week gemaakt. Ik had namelijk wat stenen ingekocht voor oorbellen en had net op Instagram gekeken naar oorbellen van anderen. Ik zeg het maar eerlijk. Want ergens had ik wel in mijn hoofd hoe ik het hangertje van de oorbel wilde maken maar ik zocht naar andere constructies. En.. het duizelde me. Het ene paar was nog mooier dan het andere. En ondertussen moest ik ook nog keuzes maken in kleurcombinaties. En ook nog of ik het in goud of zilver zou doen. Want goud is nu hot. Maar mij staat het niet. En er zijn genoeg mensen die liever zilver willen dan goud. En zo raakte ik de weg kwijt. En wilde er al niet meer aan beginnen.
Ik besloot dat Instagram plaatjes kijken juist de inspiratie dooft. Wanneer ik echter gewoon begin dan komt het ontwerp vanzelf.
Maar dit maakte wel dat ik ging nadenken over mezelf. Over mijn werk. Wat vind ik nu écht leuk. Waar word ik nu echt blij van. Op dit moment, ik ben een kei in wikkelringen maar zou ik die nu willen maken? Zomaar. En het antwoord was nee.
Twee jaar geleden maakte ik deze ringen ook al. Inmiddels zijn die verkocht. Ze waren ontstaan uit een experiment. Ik had toen namelijk watergieten geprobeerd. Gesmolten zilver in water kieperen en zien wat het wordt. Van hoge afstand in een emmer of van dichterbij in een pan. Er ontstonden hele leuke bladvormige stukken en een soort kommetjes, daar deed ik het voor. Maar er bleven ook veel langwerpige stukjes en bolletjes over. Ik besloot ze in een rondje te leggen en al deze losse deeltjes aan elkaar te laten smelten. En dat lukte heel goed! Hele mooie grillige vormen. De ene ring wat dikker en groter dan de ander. Ze waren best ruw geworden dus veel vijlwerk en veel schuren en polijsten om de ronde vormen zacht glooiend te krijgen. Niets is zo vervelend als scherpe stukjes tussen je vingers.
Nu heb ik ze gemaakt van afgeknipte stukken draad en plaat. Het zelfde idee eigenlijk. Dat samensmelten is zo rustgevend om te doen en te zien hoe mooi vloeibaar het materiaal wordt. Het glijd dan als het ware zo in elkaar over. Niet te lang blijven hangen want dan smelt het compleet en dan krijg je een grote bol. Elke ring is dus uniek.
Daarna pak ik de vijl en haal alles wat scherp is en te veel uitsteekt weg. Maar blijf zo dicht als mogelijk is bij de originele vorm. Het is vrij intensief werk. Moet er veel kracht op zetten. Ik had dan ook de dag erna beurse en rode vingertoppen. Maar wat is dit een heerlijk werk. Ik ben nog vol voldoening. En verliefd op ze allemaal.
Gemaakt in zilver en in goud!
Stuur gerust een berichtje voor een bestelling op maat.
